Öncelikle biraz bizden bahsetmek lazım. Biz eşimle ilk defa böyle uzun bir motor yolculuğuna çıktık. Benim daha önce tek başıma yaptığım birkaç bin KM’lik yollar vardı, ancak benim için de ilk yurt dışı deneyimi olacaktı. Dolayısıyla bazı açılardan çok toyduk, ki muhtemelen halen öyleyiz. 🙂
Diyelim ki eşiniz ya da kız arkadaşınız ile bir motorsiklet yolculuğu yapmaya karar verdiniz. Hatta daha da ileri gidip, onu bu geziye ikna ettiniz. Öncelikle tebrikler. İşin %70’i bitti sayılır. Kalanı için notlarımız ise şöyle;
Hazırlık & Çantalar
Bayanlar, sienna kıyılarında galalara gitmiyorsunuz. Önce şunu bir kenara yazalım. O kadar eşya olur mu? Olur tabi, ama olmamalı. Ağır motoru siz anlamıyorsunuz tabii 🙂 Neyse, makara bir yana; artçınızı az eşya almaya ikna etmek çok önemli. Bolca çantamız (37×2 + 42 LT) olmasına rağmen, planda kamp olmamasına rağmen, ucu ucuna sığdık biz. Siz öyle yapmayın. Eşyaları bölerken kimin ne kadar yeri olacak önceden belirlemek lazım. Ben bir yan çantayı kendime (buna bilgisayar da dahil), birini motora, ayakkabılara ve diğer ıvır zıvıra, top-case’i ise eşime verdim. Sanırım bu iyi bir setup. Ayakkabılar hususu kritik. Ben bir terlik bir de avuçiçi kadar ufalan ayakkabılar götürdüm. Eşim’in 3. çift ayakkabılarını almamak için büyük savaş verdim ve kaybettim. Siz kaybetmeyin, diyeceğim, ama muhtemelen kaybedeceksiniz. İlk geziden sonra “daha az eşya olabilirmiş ya” dedirtebilirseniz huzur olur bir sonrakilerde en azından. Evde yaptığınız lego gibi paketlemeleri otelde yapamayacağınızı unutmayarak doldurmak önemli çantaları.
Yolculuk & İletişim
Hızlı sürmem, genel olarak fazla temkinli kullandığım bile söylenilebilir. Eşinizin uzun yolda sürüşünüz ile ilgili endişe yaşaması sizin için anlamsız bir gerginlik olacağı için adam gibi sürün. Alıştıra alıştıra hızlanmayı deneyebilirsiniz.
İletişim çok önemli. İntercom edinin, konuşun (bizde hep açıktı intercom) ve yolu, yapacaklarınızı viraja niye öyle girdiğinizi anlatın. Ona anlamsız görünen bazı riskleri neden aldığınızı, yolu nasıl okuduğunuzu ve nasıl reaksiyon verdiğinizi anlatın. Bilen insanın daha az korkacağı gerçeğini unutmamalı. Mesela ben GPS’e bakıp virajları görebileceğini gösterdiğimde viraja göre daha rahat pozisyon almıştı Amalfi’nin deli virajlarında bile. Ve haliyle daha mutluydu. Yakıtınız azalıyorsa “F-trip ile nereye kadar acaba” deneyleri yapmayın. Bunu kendi başınızayken yaparsınız. Ablayı yormayın. Unutmamalı; a happy wife is a happy life.
Motor malzeme hazırlığında size katılmak isterse eşiniz, bu da keyifli olacaktır, ancak korkutmayın da. Lastik şişirme kiti üzerinden başlayan konuşmanın; “otobanda 130 ile giderken lastik güm diye patlarsa ne olur”a dönüşmesine müsaade etmeyin. Zaten bu da olursa sürücü olarak %99 şansınız ve %1 kabiliyetiniz ile kurtaracaksanız kurtaracaksınız. Eşinizin önünüzdeki binlerce kilometre her gelen sese “Aha patladı” tepkisini almayın. İkinize de yazık.
Molalar & Konaklama
Eğer bizim gibi ilk geziniz ise, çadır yerine otel daha iyi olabilir. Günlük max 300–400 km’lik sürüşler ayırın ve sabah olabildiğince erken çıkın yola. Nereden giderseniz gidin, 100 km ~1saate bir mola iyi fikir. Durup bir su içmek, ayakları açmak ve manzaranın tadını çıkartmak iyi gelir ikinize de. Molalarla beraber ortalama hızınız nereden giderseniz gidin yaklaşık 40–60km/saat olacak nihayetinde. Dolayısıyla her gün molalarla birlikte 5–6 saat sürüş sert gelebilir. Aralara off günler sıkıştırın ki hayat sizi yormasın. Biz ihtiyaç duymamıştık, ancak daha önceden hiç uzun yol yapmamış bir çiftin günde 300 km’nin ne demek olduğunu anlaması için alıştırma turları iyi fikir olabilir.
Bizim(benim) notlarımız(notlarım) böyle 🙂
Siz artçılı bir geziye nasıl hazırlanıyorsunuz? Yolda neler yapıyorsunuz?
